Angelo van Melis
Ossenaar Angelo van Melis won tussen 1994 en 2004 talloze klassiekers en etappes in grote rittenkoersen. Hij reed onder meer voor Europolis, Foreldorado, Axa, Bert Story-Piels en Van Vliet. Van Melis zat dicht tegen een profcontract aan, maar zou de stap uiteindelijk nooit zetten. Desondanks kijkt hij tevreden terug op zijn wielercarrière.
Wat waren je specialiteiten als renner?
“Ik was een aanvaller en had een goed koersinzicht. Verder kon ik behoorlijk goed tijdrijden. Een minpunt was dat ik niet rap was. Vrijwel alle klassiekers en etappes die ik heb gewonnen kwam ik solo over de streep.”
Hoe lang heb je gefietst?
“Op mijn achtste ben ik begonnen en ik was 29 toen ik besloot om te stoppen. Ik heb een hele mooie tijd gehad als wielrenner. Die periode heeft me zeker gevormd als mens. Als renner heb je doorzettingsvermogen nodig en wil je winnen. Die eigenschappen komen je later in de maatschappij ook goed van pas, heb ik gemerkt.”
Hoe kijk je terug op je wielercarrière?
“Ik heb er van genoten, maar vind wel dat ik in een verkeerde tijd wielrenner was. In die tijd wisten maar heel weinig renners de overstap naar de beroepsrenners te maken. Zelf had ik na het WK in San Sebastian van 1997 eigenlijk de overstap moeten kunnen maken. Dat jaar had ik wel enkele aanbiedingen van onder andere een Duitse prof ploeg en kon ik naar de Rabobank amateur ploeg. Maar mede doordat mijn vader toen ernstig ziek werd, besloot ik destijds om die overstap niet te maken. Achteraf was dat misschien een impulsieve beslissing, maar ik sta er nog altijd achter. Ik vind het wel jammer dat ik bijvoorbeeld nooit de Ronde van Vlaanderen heb gereden, want dat lijkt mij een geweldig mooie wedstrijd.”
Vind je dat je het maximale uit je mogelijkheden hebt gehaald?
“Nee, dat denk ik niet. Ik kon enorm toeleven naar bepaalde wedstrijden en daar vervolgens goed presteren. Maar ik kon geen 365 dagen per jaar fanatiek met wielrennen bezig zijn. Ik vond het ook leuk om in de winter met vrienden en bekenden een keer op stap te gaan. Daardoor was ik in het voorjaar soms onvoldoende scherp.”
Wat vind je zelf de mooiste overwinning?
“Zonder twijfel mijn etappezege in Olympia’s Tour in 2002. Die rit ging van Oss naar Amsterdam. Mijn vader lag destijds in het ziekenhuis. ’s Ochtends voor de rit ben ik toen nog bij hem op bezoek geweest en ’s middags won ik de etappe na een solo van dertig kilometer. Naderhand stond ik met tranen in mijn ogen op het podium.”
En wat was het dieptepunt?
“Door een valpartij in de Ster van Zwolle raakte ik in 2002 geblesseerd aan mijn knie. Daar ben ik toen ook twee keer achter elkaar aan geopereerd, maar nadien heb ik nooit meer een heel seizoen op een hoog niveau kunnen presteren. In 2004 won ik nog drie klassiekers voor Van Vliet. Begin 2005 kreeg ik echter een mooie baan aangeboden bij Shimano en dat was voor mij aanleiding om direct te stoppen.”
Ben je nog betrokken bij het wielrennen?
“Ik werk als territory manager bij TREK Bikes en volg het wielrennen nog wel, maar bekleed geen actieve functie meer. Samen met mijn vrouw heb ik twee kinderen. Die doen aan ballet en voetbal en ik vind het ook leuk om met hen mee te gaan kijken. Toch had ik mijn wielerjaren niet willen missen.”
Reacties zijn uitgeschakeld.